VIGESIMO TERCERO DIA (14/11/2019) AQUA SIN GAS

Voor mij was het vandaag water, water & nog eens water, voor Steve een productieve werkdag aangevuld met een lastig loopje.

Vroeg opstaan (7uur) want ik ga vandaag “alleen” op daguitstap. M’n rugzakje met eten, drinken & zwemkledij staat al klaar. Best spannend zo alleen op stap gaan. Om 7:30 de deur uit, want om 7:45 moet ik aan ‘al grano café’ staan. Mooi op tijd & aangezien op de chauffeur zijn blaadje staat dat ik alleen ben, mag ik vooraan zitten. Joy! Op zijn Mexicaans vertrekken we pas om 8uur. Na 2 uur & half rijden in de bergen komen we toe bij de Chiflón watervallen.

Een fameuze klim, maar het is niet zo warm vandaag, dus goed te doen. Met momenten lijk ik wel écht helemaal alleen. De uitzichtpunten opweg naar het hoogste punt zijn echt al mooi.

We krijgen 2 uur vrije tijd om ze te bezoeken. Voor de zekerheid vraag ik toch even aan de chauffeur of ik niet verloren kan lopen, maar hij verzekert me van niet. Het mooiste uitzichtpunt is 1700m omhoog wandelen. Een fameuze klim, maar het is niet zo warm vandaag, dus goed te doen. Met momenten lijk ik wel écht helemaal alleen. De uitzichtpunten opweg naar het hoogste punt zijn echt al mooi. Benieuwd wat dit straks gaat geven. Helemaal boven is het echt wel indrukwekkend, het water valt met grote kracht & talrijk naar beneden. Er is vlakbij een uitzichtpunt, hier zie je niet alleen het water, maar voel je het ook & ben je in enkele seconden kletsnat! Plots zie ik een pijl dat het 800m naar de volgende waterval is. Dilemma, over een uur moet ik terug beneden staan. We gaan er voor! Tijdens deze, met momenten toch wel zware, klim ben ik echt alleen. Wat ben ik blij dat ik het gedaan heb! Het uitzicht over de vallei is gewoonweg prachtig! Deze waterval is iets kleiner dan de vorige, dus ik word ook iets minder nat. Ik zie nóg een bordje naar een waterval die 180m hoger ligt. Ik besluit deze maar niet te doen want ondertussen heb ik nog maar 35minuten om terug te keren. Aan het iets hoger tempo keer ik terug. Onderweg heb ik nog het geluk om een wasbeer (of daar lijkt het toch op) die een tortilla eet (what else) tegen te komen. Mooi op tijd sta ik terug aan de bus, had ik misschien toch nog tijd gehad voor de laatste waterval?! Ik zal het nooit weten.

Naar de volgende stop (Lagos de Montebello) is het weer 2 uur rijden. Het uitzicht is prachtig, maar toch val ik even in slaap. De eerste stop is bij Lago Tzizcao. We krijgen 50 minuten: 40 minuten om te eten & 10 minuten om foto’s te nemen. Onze chauffeur geeft ons duidelijke instructies bij welk kraampje we moeten gaan eten. De Mexicaanse familie die meereist volgt braaf deze instructies. De 3 mensen van Israël & ikzelf besluiten verder te genieten van het uitzicht. Het is echt wel mooi, op de achtergrond zien we ook de bergen van Guatemala! Er is een padje naar beneden, dus ga ik maar op ontdekking. Voor de zekerheid zeg ik even m’n naam aan de Israëli’s zodat ze niet zonder mij vertrekken! Beneden kom ik, zoals verwacht, uit op het meer. Hier eet ik in alle rust m’n koekjes op. Na 50 minuten rijden we verder naar het tweede meer: lago Popoj. Hier moeten we als groep beslissen of we een boottochtje, al kunnen deze niet echt bootjes genoemd worden, willen doen naar het eiland in het meer. Enkel één van de kindjes is enthousiast, dus wordt het niet gedaan. Hier in het water zitten vele visjes & het Israëlische meisje geeft ze wat eten, waardoor er plots nog meer visjes zijn!

Het derde meer dat we bezoeken, Lago Internacional, bevindt zich op de grens tussen Mexico & Guatemala. Uiteraard kan een foto met het ene been in Mexico & het andere in Guatemala niet ontbreken. Langs de kant van Guatemala bezoek ik nog een klein kunsthuisje, waar heel wat mooie dingen hangen. Het is tijd om terug te keren, maar omdat we allen zo stipt waren vandaag, neemt de vriendelijke chauffeur ons nog mee naar een laatste meer: Lago Montebello. Persoonlijk vind ik dit het minst mooie. De tante & mama van de kindjes van de groep vragen of het Israëlische meisje & ik met hen op de foto wil. Natuurlijk willen we dit! Toch nog vriendjes gemaakt op m’n daguitstapje!

De lange terugrit is voor een groot deel in het donker. Ideaal om nog wat te schrijven aan het dagboek. En ja hoor, ook nu worden er al langs de kant van de weg lichtgevende kerstbomen verkocht!