VIGESIMO QUINTO DIA (16/11/2019) INVADING MY PERSONAL SPACE

Vandaag gaan we van het het ene niet toeristische dorpje naar het andere. En wat is dat leuk!

Een beetje uitslapen & ons op het gemak klaar maken. Net voor we het hostel willen verlaten spreekt onze Canadese hostelgenoot ons nog aan. We krijgen nog wat handige tips van hem & tegen 9:30 gaan we op stap. Op het centrale plein bezoeken we verschillende bankautomaten, maar de fee’s zijn redelijk hoog (€4), dus wachten we nog even.

We wandelen dan maar naar de ‘la rotanda’ bushalte & daar staan ze al de roepen ‘Toto’. We hebben een zitplaatsje voor ons 2, maar na een aantal stops is het weer gezellig dicht op elkaar zitten (persoonlijke ruimte waar ben je?). Na een uurtje zijn we in Totonicapan. We hoeven gewoon de mooie kleurrijk gekleurde vrouwen met de boodschappen op hun hoofd te volgen & we komen vanzelf op de markt.

Het begint wel spannend te worden & het geld slinkt zienderogen.

Ook hier is het immens druk met locals die hun boodschappen komen doen, gaande van lampen, tot pollepels & kommetjes tot vers fruit & groenten. Deze laatste zien er trouwens echt lekker uit! De enorme drukte doet ons weer afvragen waar onze persoonlijke ruimte is gebleven. De enorme vriendelijkheid van de mensen maakt alles echter direct goed! We slenteren een anderhalf uur over de markt, soms zijn we een beetje een bezienswaardigheid & vooral Steve voelt zich hier groot. We eten een gefrituurd kipje met frietjes uit een zakje rijkelijk bedekt met ketchup. Servieten zijn wederom een overbodige luxe.

Tegen 13:30 houden we het voor bekeken & gaan we terug naar het busstation, we willen nog graag naar San Andrés Xecul. De lieve Guatemalteken helpen ons met de bussen naar ons volgend avontuur.

De laatste 4km leggen we met de tuk tuk af. Het dorpje lijkt een (beetje) verlaten, maar naast de bijzondere gele kerk, heeft het ook wel een prachtig uitzicht. Na een uurtje keren we terug met de chicken bus waar een zeer goed Engels sprekende busman ons wel Q1,5 pp te veel aanrekent. Achja, we zijn er ons bewust van & betalen met een glimlach!

We worden op een 2tal km van ons hostel afgezet & wandelen dus lekker het laatste stukje. Onderweg beseffen we dat deze stad ons 2 jaar van ons leven zal kosten met de vele uitlaatgassen. We doen wederom 2 tevergeefse pogingen om geld af te halen. Het begint wel spannend te worden & het geld slinkt zienderogen.

Even onze bagage afhalen in het ene hostel om dan naar het volgende hostel te wandelen. De eerste indruk van het nieuwe hostel is alvast heel positief. Ze verkopen hier gin tonics voor Q10 (= €1,20) & ze zijn nog lekker ook én het mooie uitzicht vanop het dakterras krijgen we er gratis bij. Super! Na één drankje besluiten we geld & nadien eten te gaan zoeken. Dit tweede is gelukt, het eerste blijft een halsstarrig probleem :(

In het hostel gaan we nog even een kijkje nemen naar het optreden dat gaande is op het dakterras, maar na een prachtige ‘maansopkomst’ houden we het voor bekeken & kruipen we in ons, ditmaal zachte, bedje!