VIGESIMO CUATRO DIA (15/11/2019) FIRST BORDER CROSSING

We wagen ons aan het grootse avontuur om op eigen houtje de grens over te steken naar Guatemala. En wat een verwelkoming krijgen we: mooie gebergten en nóg mooiere vergezichten!

Een grensovergang, een spannende gedachte & vandaag gaan we ervoor. Na wat gesproken te hebben met mensen besluiten we het op ons eentje te doen & niet via een tour... hopelijk komt dit goed. Aan het ontbijt moeten we nog even wachten op de dienstmeisjes voor we onze gewoonlijke eitjes krijgen (eentje met jamón & eentje met tomate, je mag raden wat voor wie is). Dan nog maar een beetje couchsurfing bekijken. José heeft ondertussen laten weten dat hij ziek is & we niet bij hem kunnen verblijven :(. Maaaaar hij wil maandag wel met ons optrekken én volgende week kunnen we wel bij hem verblijven. Joeppieiei! Meer daarover volgende week dus.

José is zo vriendelijk om me te bellen & ondanks hij zegt dat hij eigenlijk iemand anders wil bellen, hangen we toch een 20tal minuten aan de lijn. Hij is zo vriendelijk ons nog tips te geven om de grens over te gaan. Een bevestiging van wat we al wisten. Het komt goed! Zowel de grens overgang als de band met onze eerste Guatemalteek!

Snel onze zakken pakken & hop naar de eerste colectivo die ons in 1u30 naar Comitan brengt.

We hebben geluk, in het station waar we afgezet worden, staat de volgende colectivo naar Ciudad Cuauhtémoc al klaar. Na nog geen 5 minuten vertrekken we al voor een rit van 1u30 naar de grens. We worden voor de controlepost - waar we onze stempel om Mexico te verlaten moeten krijgen - afgezet. Een zeer vriendelijke man heeft ons de nodige stempels & wenst ons een goede reis. Oef, dat ging al vlot. We hadden namelijk gelezen dat ze soms M$500 pp. vragen om het te land te verlaten, maar hier worden we dus van gespaard.

Met een oranje taxi worden we tot aan de grens gereden, van hieruit hebben we prachtige uitzichten over de vallei. De grens zelf wandelen we over, in het dorpje La Mesilla. Het is hier gezellig druk. Wederom krijgen we te maken met een zeer vriendelijke grenswachter die ons de stempel om Guatemala binnen te mogen geeft. Ondertussen is er al een ‘cambio meneertje’ op ons afgestapt om onze peso’s te wisselen. Zijn wisselkoers is echter helemaal niet wat we willen (Q207 voor M$774) dus we bedanken vriendelijk. De vriendelijke grenswachter geeft echter aan dat er geen bank is, dus dat we wel geld bij hen moeten wisselen. Waarschijnlijk hoort dit wel allemaal bij hun strategie?! Maar geen nood er is al een andere meneer. Deze biedt ons Q270. Neeneen, onze converter zegt dat we Q307 moeten krijgen. Hij maakt er Q286 van & uiteindelijk kloppen we af op Q290. Wat dus €2 te weinig zou zijn, maar soit we hebben niet het gevoel dat we benadeeld worden ☺️.

Na een heet wandelingetje van een 15tal minuten, komen we aan bij de chickenbus. We hebben weer geluk want deze vertrekt onmiddellijk. Hopla, zakken op het dak & wij in de bus tussen enkel locals. We beginnen met ruimte, maar enkele stops later is het ‘gezellig’ druk & is de ruimte helemaal weg. Het is een ervaring onze eerste bus in Guatemala. De wegen zijn hobbelig & de chauffeurs weten hun gaspedaal goed staan. Tegelijkertijd remmen ze heel heftig omdat ze nóg iemand op de bus willen proppen. Na 2u30 (!) hebben we de 80km naar Huehuetenango afgelegd. Hier moeten we overstappen op de volgende chickenbus naar Xela. Deze bus zit gewoon al overladen vol, maar we worden erbij gepropt. En dit van wederom meer dan 2u waar de beenspiertjes goed getraind worden. Het is al donker als we toekomen & er wordt ons aangeraden om een busje naar het centrale plein te nemen & van daar te wandelen. Dit doen we dan maar. Aangekomen in hotel eten we de overschot van het eten dat Steve al heel de dag aan het dragen is op. Mmm onze eerste maaltijd in Guatemala, zij het met Mexicaans voedsel.

Nog even wat lezen & is ons harde bedje kruipen.