TRIGESIMO SEXTO DIA (27/11/2019) GOODBYE BUT NOT FAREWELL

De dag starten met een fenomenaal uitzicht & daarna heel vlot met een paar verbindingen naar Chichicastenango om morgenvroeg de grootste markt van het land te kunnen bewandelen.

Wakker worden met het geluid van kraaiende hanen: echt hatelijk! Maar wanneer we onze ogen open doen is het gewoon verbluffend. Vanuit bed rechtstreeks door het raam de omringende vulkanen & bergen in de ochtendmist zien is betoverend.

We maken ons klaar & gaan op zoek naar ontbijt & een toffe plek om wat te zwemmen. Het eerste is moeilijker dan gedacht, binnen ons budget wel te verstaan, maar het zwemmen gelukkig niet. Aan de westelijke rand van San Marcos is er een betalend park, maar net voor de ingang vinden we een tof stukje waar het water lekker glinstert tegen de schilderachtige achtergrond. Hier lijken de typische instagramfotootjes getrokken te worden als het over dit meer gaat. We houden het bij drie foto’s, wat zwemmen & lekker zonnen op de pier.

Het is bijna middag als we deze mooi plek verlaten om toch eindelijk iets te gaan eten. Op de weg terug willen we wat verdwalen in dit kleine dorpje, maar dit is duidelijk niet zo vanzelfsprekend, want we lopen het koppel Antwerpenaren van gisteren hier tegen het lijf. Na wat tetteren vervolgen we weer elk onze weg & gaan Nikita & ik brood met aardbeienmarmelade halen in een klein winkeltje. Deze wordt heel vlot naar binnen gewerkt op het terras van ons hotel met de overschot van ons wijntje van gisteren & dit weer allemaal met een prachtig decor, Lake Atitlan.

Hierna wordt het dringend tijd om aan onze dag te beginnen, Nikita kijkt voor Couchsurfing in Cobán, ikzelf probeer nog wat te werken aan de blog. We maken ons klaar om te vertrekken met de watertaxi naar Panajachel om van daaruit onze reis verder te zetten naar Chichicastenango. Eerst moet wel nog onze hostel betaald worden & daarvoor loop ik dus eerst nog eens snel naar de ATM. Voor de eerste keer lukt het ons om via onze REVOLUT-kaart geld af te halen. Dit is een Visa-kaart die éénmaal per maand toelaat om tot €200 kosteloos af te halen overal in de wereld, dit uiteraard los van de kosten die door de ATM zelf worden aangerekend. Handig wanneer je weet dat het een serieus kostelijke onderneming is om geld af te halen & al helemaal in Guatemala. Terwijl ik geconcentreerd ben op mijn transactie hoor ik plots achter me: “nauw kunnen we toch nog zijn 10 piek geven”. Het zijn de twee Nederlanders van onze trek! Het wordt al stilaan duidelijk dat we deze reis nog veel dezelfde mensen zullen tegen het lijf lopen. We praten nog even gezellig over wat we sinds onze laatste ontmoeting hebben gedaan & wat onze verdere plannen zijn & zeggen elkaar gedag.

Wakker worden met het geluid van kraaiende hanen: echt hatelijk! Maar wanneer we onze ogen open doen is het gewoon verbluffend. Vanuit bed rechtstreeks door het raam de omringende vulkanen & bergen in de ochtendmist zien is betoverend.

Terug in het hotel betalen we nog snel, want we moeten nu toch wel echt aanzetten naar Chichi. Nu wordt het een watertaxi naar Panajachel, is toch steeds leuk bootje varen 😊, een chickenbus naar Sololá, één naar Los Encuentros & een colectivo die ons uiteindelijk naar onze eindbestemming brengt. Dit loopt allemaal weer verrassend vlot, de ene uit & nagenoeg direct de andere in.

Het in nagenoeg donker wanneer we uit de colectivo stappen, gelukkig is het slechts een halve kilometer wandelen. Op onze wandeling zien we al meer dan de helft van de bezienswaardigheden, maar blijven niet hangen, eerst onze zakken gaan afzetten in ons hotel. Hier is volgens ons niemand anders dan wij aanwezig, dus het zou toch rustig moeten zijn vannacht. We hebben een gedeelde badkamer, die zo plots onze privé badkamer wordt.

Erop uit in het dorpje is niet echt veel te zien behalve twee Kerken rechtover elkaar, een mooie grote muurschildering & een heel kleurrijke oude stadspoort. Deze laatste is trouwens het enige die niet in de Lonely Planet staat. We besluiten dan maar om onze avond af te sluiten door iets te gaan eten in een locaal restaurantje, als ik het zo mag noemen. Hier is geen menukaart, maar zowat alles die ze kunnen aanbieden wordt opgenoemd. Nikita vraagt dan maar gewoon achter echte Guatemalteekse specialiteiten. Ze krijgt een “Atol de elote” om te drinken & voor het eten een “pepion de pollo”, waarna we ook nog een “Tamal de arroz” krijgen. Deze eerste is een warm, zoet maïsdrankje, het tweede is een papiotje van banaanblad gevuld met kipgyros omhuld door puree & het derde is rijst, een halve gebakken aardappel, groentjes vergezeld van heerlijke kip met overheerlijk bruin sausje.

Om ons eten wat te laten zakken maken we nog een kleine avondwandeling op weg naar onze hostel.