TRIGESIMO SEPTIMO DIA (28/11/2019) CHICHIMARKET

Een kleurrijke beleving op een kleurrijke markt.

Vandaag gaan we de “één van de grootste & meest kleurrijke markt van Guatemala” bezoeken volgens de Lonely Planet. Het staat zelfs op plaats 4 van de top 15 van must sees van Guatemala. Spannend! Niet te laat opstaan dus om op ontdekking te gaan. Ons hotelletje is op nog geen 200 meter van het centrale plein, dus we zijn er direct. Na nog maar 3 stappen op de markt gezet te hebben, hebben we al evenveel keer vriendelijk ‘no gracias’ aan de (jonge) verkopers gezegd. We slenteren wat rond terwijl we de verschillende indrukken opnemen. Ow, hier is het einde al, terugkeren dan maar... ow, hier eindigt de markt ook al... hmmm, dit is toch wel niet de grootste hoor! Wanneer we dan ook nog eens onze Belgische vrienden Hanne & Guy tegenkomen zijn we helemaal overtuigd dat de markt in San Francisco Al alto echt wel véél groter is. Of het de kleurrijkste is, weten we ook niet helemaal. Er worden wel heel veel traditionele kleurrijke kleren verkocht, maar op de slingers na, is de rest van de markt niet zó kleurrijk. De drukste is het zeker ook niet, want onze persoonlijke ruimte wordt dit keer niet overschreden. Het is eens wat anders. Na een dikke 2 uur de straatjes in & uit gelopen te hebben, een zoet ontbijtje & een koffie on the go zijn we klaar om onze tocht verder te zetten. In het hotel nog even een telefoontje met het thuisfront (hallo mama, tante Rita & nonkel Rik!) & hopla weg zijn wij... hop naar Cobán.

Het is een lange rit, maar we hebben veel geluk want de bussen staan elkaar op te wachten & de overgang gaat dan ook heel vlot: Chickenbus van Chichicastenango naar Santa Cruz del Quiché, 30 minuten Minibus van Quiché naar Uspatán, 2u30 voor 86 kilometer.

*intermezzo, niet voor gevoelige lezers*: de bagage wordt van de ene bus naar de andere verplaatst. Plots valt er een zak van de 2,5m hoge bus naar beneden. Nikita wil zo behulpzaam zijn om deze terug aan te geven, maar de zak beweegt. Geen idee welk diertje er in de zak zit, maar wanneer de eigenaars de zak na hun rit terugkrijgen, beweegt de zak niet meer 🥺.

Microbus van Uspatán naar Cobán, 3 uur voor (slechts) 80 kilometer. Deze laatste rit doet ons volledig door elkaar schudden, maaaaar ooooh wat zijn de vergezichten prachtig!! De bergen & natuur van Guatemala zijn zo mooi!

Tijdens onze rit whatsapp’en we met onze host Alvaro. We moeten blijkbaar niet afstappen in Cobán maar hij zal op ons wachten in Santa Cruz Verapaz! Hoeveel Santa Cruz’en kunnen er zijn?! Het maakt er de Spaanse communicatie in ieder geval niet makkelijker op.

Na een minuutje wandelen horen we van de overkant van de straat ‘Steve’ & 10 seconden later worden we aan heel de familie & werknemers voorgesteld. Alvaro heeft een garage & zijn hele gezin (vrouw Shirley & dochter Ayanancy) & neef (Otto) werken hier ook. Alvaro zit voornamelijk op couchsurfing om zo Engels te oefenen! Yes, hello English & ook een beetje hola Espagnol met de familie.

Met zijn vieren op de achterbank tijdens een rit waar er veel & luid gelachen wordt. De vrouw des huizes kookt niet zo graag, dus ons voorstel om samen een typisch Guatemalteeks gerecht te maken wordt vervangen door wij die een typisch Belgisch gerecht mogen maken. We komen er echter snel achter dat de typische Belgische gerechten heel moeilijk te maken zijn omdat ze de ingrediënten gewoonweg niet kennen. Zo tonen we een prentje van witloof & zeggen ze ‘aaaah cebolla’, neeje neeje dat is het niet! We besluiten in de winkel dan maar de ingrediënten van spaghetti te kopen, maar met gehaktballetjes.

Tijdens het koken helpt iedereen met het snijden & voorziet Alvaro ons van biertjes met tomatensap, limoen & zout. Best lekker! Na een lekker & gezellig avondmaal waar er weer veel gelachen wordt, is het tijd om te gaan slapen. Ons ‘bedje’ (lees: 2 dekens op de grond & 2 slaapzakjes) in de tweede keuken ligt al klaar. Slapen op de grond, het begint te wennen.