TRIGESIMO SEGUNDO DIA (23/11/2019) LAKE ATITLAN TREK

Een 3-daagde hike naar Lake Atitlan, onze tweede trek via Quetzaltrekkers, & we hebben er terug enorm veel zin in.

Opstaan om 5:30 om ons snel te douchen & naar beneden te gaan voor ons ontbijt bij quetzaltrekkers. Ze nemen geen risico dat we er zwak zouden opstaan voor onze hike want we krijgen roereieren, gebakken aardappelen, watermeloen & ananas voorgeschoteld. Heerlijk. We krijgen ook nog extra zaken mee om te dragen want er zijn twee mensen die niet komen opdagen. Dus honger zullen we niet hebben vandaag, maar wel spijtig dat we toch wel extra kilo’s moeten meesleuren.

We hiken vandaag naar 3050m, het hoogste punt van onze trek & dalen dan terug af naar een plaatselijk dorpje waar we overnachten in een municipal.

We wandelen 20 minuutjes naar de chickenbus die ons veilig afzet aan de start van onze trek. Het is een stralende dag, altijd een goed begin om de dag te starten. Één van onze gidsen is wat “under the weather” & er is ook een Brusselaar mee die zich allesbehalve top voelt dus het tempo is navenant. We hiken vandaag naar 3050m, het hoogste punt van onze trek & dalen dan terug af naar een plaatselijk dorpje waar we overnachten in een municipal. Het is terug weer een heel aangename groep wat tot hele toffe conversaties leidt. 20km later op een gezapig tempo & na wederom tussen prachtige landschappen te hebben gewandeld bereiken we het dorpje. Hier blijkt weer een bouwvallige kermis gaande te zijn. Ik weet niet hoeveel volk ze hier verwachten, maar momenteel is hier buiten ons geen kat. Blijkt dat het de jaarlijkse viering is van de patroonheilige van het dorpje.

We krijgen een bamboematje waar we ons ultradun matje opleggen & vervolgens onze slaapzak. Ik ben na de vorige hike slimmer geworden & heb mijn opblaaskussen mee, dus laten we hopen dat ik deze keer een betere nachtrust heb. Schoentjes uit, slippers aan & wat warme poederdrankjes, vergezeld met hele lekkere koekjes die één van ons gidsen is gaan halen op de kermis. Zoals gebruikelijk is in heel Latijns-Amerika, wanneer iets te vieren valt, knallen ze er hier terug lustig op los. Met zijn allen slenteren we wat rond waarna we kunnen beginnen aan het per twee gebruikmaken van de Temazcal. Dit is na het raadplegen van wiki een zweethut te vergelijken met een sauna gebruikt in Meso-Amerika. Gevolg: terug een jaar van ons leven kwijt. Normaal zou het met vulkanische stenen moeten zijn, bij ons was het echter met houtskool. Dus nu weten we hoe gerookte whisky zich voelt. Laten we zeggen dat het een éénmalige gebeurtenis was die ze ons niet meer zullen afnemen. Er wordt ondertussen aan het eten gestart wanneer Nikita het geniale idee heeft om de chips te maken die Bianca tijdens onze vorige trip heeft gemaakt. Dit wordt haar door iedereen in dank afgenomen. Als hoofdgerecht krijgen we pasta voorgeschoteld. Dit komt er dus op neer dat we vandaag zo goed als exact hetzelfde zullen eten als op de vorige trek. Ik denk dat dit de grootste uitdaging is voor de vrijwilligers van quetzaltrekkers gedurende hun 3 maanden.