TRIGESIMO QUARTO DIA (25/11/2019) THE LAKE OF VOLCANOS

Volledig voldaan toekomen aan Lake Atitlan na een memorabele trip. Het meer is prachtig & we zijn er beiden al van overtuigd dat we het hier volledig naar onze zin zullen hebben.

Het vroeg opstaan begint een gewoonte te worden. Na ons vlot klaargemaakt te hebben zijn we terug op pad. Half slapend komen we op ons uitkijkpunt waar we de zonsopgang zullen zien. De mensen die zeggen dat als je er één gezien hebt je ze allemaal hebt gezien weten niet waarover ze het hebben. Deze op de Tajumulco had zowel het volledige kleurenpalet van de regenboog, nu is het meer als een warme gloed die je tegemoet komt. De maan komt volledig tot zijn recht & het is terug een puur genot. Ons ontbijt wordt terwijl klaar gemaakt. Al is het terug hetzelfde, het kan toch smaken, zeker omdat we toch vooral bezig zijn met het uitzicht. Na een heleboel foto’s & een aangenaam ontbijt is het tijd voor ons laatste afdaling naar San Juan waar we ons mogen verwachten aan onze eerste lekkere koffie.

Uiteindelijk krijgen we alsnog een volledige groep want na twee dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen sluit Diego zich toch aan bij de groep wat leidt tot groot jolijt.

Het wordt echter een smoothie met banaan, koffie & chocolade voor ons beide. We krijgen ook nog wat verse ananas in dit heel gezellige cafeetje die wel enkel door ons bezet wordt. Terwijl de gidsen met vanalles bezig zijn bespreken we verder wat we als tip zullen geven & leggen we allen samen. Een deel van ons maakt zich ook al klaar voor wat zal komen, een grote plons in het meer. Na een korte rit achterop een pickup bereiken we onze eindbestemming waar we ook ons middagmaal krijgen voorgeschoteld. Nikita gaat voor de gestoomde vis, ikzelf ga voor de kipschitsel. Het is een toplocatie met prachtig zicht op de omringende vulkanen & de mogelijkheid om van het terras rechtstreeks in het water te duiken. Meer heb ik niet nodig dus duiken maar. Niet lang na mijn sprong volgt de rest wat voor heel wat plezier & filmpjes zorgt. Hierna volgen enkele liters bier, uiteraard onze lunch & een hoop leuke conversaties over onze tocht van de laatste drie dagen. Uiteindelijk krijgen we alsnog een volledige groep want na twee dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen sluit Diego zich toch aan bij de groep wat leidt tot groot jolijt. Ik duik als enige nog een paar keer het water in. Degene die niet ik San Pedro blijven beginnen stilaan naar hun bestemming te gaan, waardoor we nog met 6 overblijven. Na een uurtje besluiten we toch ook ons hostel op te zoeken.

Daar we toch maar een slaapplaats hebben die niet veel soeps is, zetten we terug direct aan om het bergdorpje te gaan ontdekken. Hier kan je heel goed zien dat het geen hoogseizoen is, in die mate zelfs dat we na helemaal rond te wandelen op zoek naar eten we eigenlijk terug aan het meer uitkomen. En wie lopen we daar tegen het lijf, iedereen van onze tour die nog ik San Pedro logeert. We eten gezellig samen & helemaal alleen & gaan na een advies van een aantal Antwerpenaren naar hostel Zoola. We zijn op reis nog nooit zoveel Belgen tegen gekomen als de laatste paar dagen! We drinken allemaal nog iets in deze gezellige hostel, het is er tenslotte hiphop avond met live dj. Zo staat het toch op de flyer, maar het is eigenlijk gewoon een gratis spotifyaccount met de zoekterm Tupac. Iedereen zie je zienderogen wat in elkaar zakken & volop geeuwen, wat na zo een lange dag niet meer dan normaal is, dus zeggen we elk gedag & gaan naar onze hoste.