TRIGESIMO OCTAVO DIA (29/11/2019) ASTONISHING VIEW

Een transitdag naar Lanquín op de slechtste wegen van heel Guatemala & dat zegt genoeg! Maar we worden wel beloond met een “picture perfect” landschap.

We moeten relatief vroeg op om het ontbijt klaar te maken voor onze Couchsurfinghosts. Het wordt verloren brood met gebakken spek & spiegeleieren. Spijtig genoeg hebben ze hier niet graag een lopende eierdooier dus ben ik al genoodzaakt om mijn eitje te verpesten & uit te bakken.

Eigenlijk was ons gezegd dat ze ten laatste om 7:45 moesten vertrekken om op tijd op het werk te zijn, maar uiteindelijk willen ze, terwijl we dit zelf eigenlijk niet wouden, ons kost wat kost afzetten aan het busstation naar Lanquín. Als we daar toekomen worden onze zakken ook al direct op de bus geplaatst waardoor we wel genoodzaakt zijn om, na ons “goodbye’s” gezegd te hebben, op te stappen.

Na weer een tijdje wachten vooraleer de bus vertrekt zetten we onze tocht van ruim 3u in. Eigenlijk zou deze tocht maar anderhalf uur mogen duren, maar het wordt al snel duidelijk waarom dit niet het geval zal zijn. We rijden door zowat het minst ontwikkelde deel van Guatemala waar de wegen van hele slechte kwaliteit zijn. Wat uiteraard niet helpt is dat het ook nog in de bergen ligt & begint te regenen.

Achteraan in de minibus is het wel aangenaam zitten, we hebben een mooi overzicht over de omgeving door de grote ramen & dit maakt de rit heel dragelijk.

In Lanquín wordt het al snel duidelijk dat dit dorp vooral dienst doet als stepstone naar de omliggende bezienswaardigheden & de verdere reis in te zetten naar het noorden. Het is hier druilerig weer & daar we nog niets hebben vernomen van Hans gaan we maar een lekker Kalhuakoffietje drinken terwijl ik wat aan de blog werk. Uiteindelijk krijgen we te horen dat Hans een kater heeft van een duidelijk heel tof feestje gisteren & liever pas morgen zou willen doorreizen.

Achteraan in de minibus is het wel aangenaam zitten, we hebben een mooi overzicht over de omgeving door de grote ramen & dit maakt de rit heel dragelijk.

We gaan naar het partyhostel waar hij staat geparkeerd om dan maar eens te kijken naar de mogelijkheid om te overnachten. Daar blijkt dat we voor minimum 2 dagen moeten booken, dus kijken we maar wat verder. Het wordt uiteindelijk VISTA VERDE HOSTAL, die zowat even hoog ligt, maar verre van een partyhostel is. De kleine wandeling ernaar toe is een serieuze uitdaging om niet te vallen, maar uiteindelijk lukt het wel. De eigenares is heel joviaal & spreekt zelfs wat woordjes Nederlands. We krijgen onze dorp toegewezen: een prachtige cabana waar momenteel nog niemand anders dan ons aanwezig is dus dit is een tof begin. Na toch weer genoeg gereisd te hebben besluiten we hier te blijven, iets te drinken & eten & verder aan de blog te werken, eens een inhaalbeweging proberen. Nikita gaat nog even op zoek in het dorpje achter wat snacks & eten voor morgen, maar heeft niet zo veel succes.

Uiteindelijk blijven we de hele avond in de hostel, maken we kennis met een tof Frans koppel die ons weer wat toffe tips kan geven & een contact voor transport in Guatemala. Er zitten echter wel twee jonge Canadezen in de bar die tevergeefs pogingen doen om hier ook een echt feestje op gang te trekken, wat heel entertainend is om naar te kijken. Voor we de dag afsluiten hebben we ook nog aangenaam gesprek met een Fransman die hier met de fiets is toegekomen. Eigenlijk samen met de twee Canadezen die hem een ligt in hun huurwagen hebben gegeven, omdat hij de berg niet opgeraakte door de erbarmelijke omstandigheden. Het begint voor hem ook te dagen dat hij zijn plan hier in Latijns Amerika enigszins zal moeten aanpassen.