TERCER DIA (25/10/2019) HAPPY PINK FLAMINGO’S

Een toeristendagje genietend van zon, zee, strand & de dag compleet gemaakt met flamingo's!

Terug vroeg uit de veren om 7u. Onze planning voor vandaag bespreken & weg zijn we. Eerst gaan ontbijten twee blokken verder op de locale markt: drie taco’s met kip & één torta met kip (cochinita pibil & relleno negro). Voldoende gesterkt vertrekken we op onze grote wandeling richting het oosten om te kijken of we kunnen snorkelen of eventueel PUNTA MOSQUITO kunnen halen. Nu passeren we echt wel het toeristische gedeelte van het eiland met de vele bars, strandstoelen, rieten parasolletjes & golfkarretjes. Wat me direct ook opvalt is dat ik mijn mening van gisteren betreffende de azuurblauwe zee & strand zonder zeewier hier toch enigszins moet bijstellen. We hebben een prachtige dag & het strand draagt hier natuurlijk een groot deel in bij. Maar waarom zie je hier geen zeewier terwijl je dit pakweg 2km verder naar het westen wel hebt vraag je? Heel simpel: hier ruimen ze het gewoon op voor het massatoerisme.

Deze vind je dan lekker op een hoopje tussen een paar hotels. Zolang het maar niet voor de deur ligt uiteraard.

Wat me direct ook opvalt is dat ik mijn mening van gisteren betreffende de azuurblauwe zee & strand zonder zeewier hier toch enigszins moet bijstellen. We hebben een prachtige dag & het strand draagt hier natuurlijk een groot deel in bij.

Na een tweetal uurtjes wandelen langs het strand en een hele toffe oversteek in het water bereiken we het eindpunt voor alle landgebonden toeristen: een strandbank uitkijkend op alle vogels die het eiland rijk is, waaronder de favoriet van Nikita: de o zo wonderbaarlijke flamingo. Hier komen we volledig tot rust liggend in een zee van amper 30cm water kijkend naar alle pracht rond ons & uiteraard de toeristen.

De aantallen van deze laatste vallen natuurlijk heel goed mee gezien het geen hoogseizoen is. We kunnen bijna hopen op een mooie instagramfoto waarop we helemaal alleen zijn, maar dat is wishful thinking, er arriveren altijd wel nog verdwaalde koppeltjes te voet of met de kayak.

Genoeg genoten te hebben van al dat liggen beslissen we dat Punta Mosquito geen haalbare kaart meer is, laat staan het snorkelgebied die nog eens dubbel zo ver ligt. Dus keren we ongeveer de helft van de weg via een zandbank terug. Hele toffe ervaring om pakweg 300m van de kust gewoon lekker te wandelen met het water tot aan de knieën.

Volledig terug gekeerd snel wat gaan verfrissen & terug de baan op om een etablissement te zoeken met WiFi zodat we onze reis verder kunnen plannen & wat mailtjes kunnen beantwoorden. Echter wordt het snel duidelijk dat dit niet zo evident is. Het cafeetje die we in gedachten hadden blijkt dicht te zijn. We gaan dan maar op het dorpsplein een pintje drinken, maar daar is het internet, los van het feit dat onze barman uiterst vriendelijk is om ons het paswoord te geven, erbarmelijk. En als kers op de taart hebben we een stortbui van je welste over ons, waardoor onze verder plannen voor die avond in het water vallen. We moeten dus het eiland verlaten zonder HET hoogtepunt, de zonsondergang, gezien te hebben. Maar om toch onze avond met stijl af te sluiten gaan we nog lekker eten bij een lokale tacoplek TACO QUETO.