SEXAGESIMO SEXTO DIA (27/12/2019) SWEET RIVER

Lekker wakker worden, lekker eten & een lekkere boottocht op de Rio Dulce, mooi terugkomst in Guatemala zou ik zeggen.

Om 6u worden we even wakker & wat vinden we dit tof: vanuit ons bed kunnen we gewoon de zonsopgang bekijken! Daarna dommelen we terug in tot een uur of 9.

We gaan op zoek naar een lekkere bakker, ik heb in de Lonely Planet gelezen dat Garifuna Antojitos Yoly’s een aanrader is, dus gaan we een kijkje gaan nemen. Tenslotte moeten we daar passeren, want we willen nog een plonsje doen in de zee. Wanneer we daar toekomen weet men ons te zeggen dat er binnen enkel minuten verse bananenpudding & kokosbrood zal klaar zijn, dus lopen we nog even verder, tenslotte moeten we nog een armbandje hebben van Guatemala. Eens terug bij Yoly is het toch nog niet klaar, maar krijgen we alvast een proevertje. Het is lekker, maar voor de prijs is de bananenpudding wel wat klein, dus kopen we een assortiment andere dingen die we nog niet hebben geproefd waaronder een heel lekkere empanada de coco.

We zetten onze tocht naar het strand verder, maar wanneer we er nog maar net zijn worden we al aangesproken door een oudere Garifuna man. Hij blijkt een hevige voorvechter te zijn van de Garifuna gemeenschap & toont ons zelfs een kopietje uit de Lonely Planet waar hij in vermeld staat. Zijn naam is Philip Flores, een heel aangename man. Hij neemt ons mee door het niet toeristische gedeelte van Livingston & ik vind dit een uitgelezen moment om hem te vragen waar de beste plek is om ‘Hudut’ te eten. Dit is een Garifuna specialiteit die ons eerder in Hopkins werd aangeraden. Hij beveelt ons Maria in Gamboa Place aan & neemt ons er naartoe. Hier hebben we met Maria een babbeltje & bestellen we de Hudut voor deze middag, omdat we nu wel stilaan terug moeten om uit te checken in ons hostel.

Terug in onze hostel vragen we waar we onze zakken mogen stellen, maar laten we wel nog al onze waardevolle spullen in het lokkertje zitten. Vervolgens nemen we hier een plonsje, daar we niet aan het strand zijn geraakt. Persoonlijk vind ik dit veel aangenamer, geen last van zand & tenminste eens contact gehad met de locale mensen.

Terwijl ik nog een babbeltje doe met een Fransman op het dok doet Nikita een FaceTime gesprekje met mijn favoriete schoonmoeder. Iets na de middag gaan we richting Maria voor onze gereserveerde maaltijd. Veel & enorm smaakvol! We krijgen wel beiden een andere vis voorgeschoteld, maar zouden niet kunnen zeggen welke de lekkerste was.

Na onze maaltijd is het stilaan tijd om terug te keren want om 14:30 worden we opgepikt om met de boot naar Rio Dulce te varen. Deze kan ik iedereen aanraden, want het is een uiterst aangename tocht, met enkele stops waar de kapitein je op verschillende dingen wijst, volk afzet, volk oppikt, je de prachtige natuur rond de rivier kan bewonderen, ... .

Iets meer dan anderhalf uur later worden we afgezet aan onze slaapplek: The Shack. We kunnen alvast bevestigen dat het zijn naam niet heeft gestolen. Het is eigenlijk een café waar je boven onder de thatch (een dak uit palmbladeren) een kleine dorm met terrasje hebt. De eigenaar blijkt het mailverkeer met Nikita helemaal te zijn vergeten, maar er is gelukkig toch nog plek dus gaan we onze zakken afzetten, wordt ons bed opgedekt, vullen we onze locker & gaan we er alweer op uit.

We doen de hoofdstraat, eigenlijk gewoon het verlengde van de 3km lange brug die de Rio Dulce rivier scheidt van Lago de Izabal. Hier beseffen we terug in Latijns-Amerika te zijn, met de eeuwig lachende mensen, vuile straten, vervuilende trucks & natuurlijk taco’s & gefrituurde kip. We lopen, terwijl we onderweg een ijsje eten, tot het volk nagenoeg is verdwenen, waarna we rechtsomkeer maken & dezelfde weg terug nemen. Ook lopen we nog tot het hoogste punt van de brug, genieten daar van het mooie uitzicht en de zonsondergang. Voor we richting de dokken gaan om eens te luisteren naar de prijzen om van hieruit naar het hotel van Stefanie & Nathalie te geraken bespreken we nog eens kort onze planning voor morgen.

Je zou het misschien niet verwachten, maar onder de brug is het eigenlijk best gezellig. De zon is onder & het meeste van Rio Dulce hebben we langs deze kant van de brug al gezien dus kopen we nog elk een frisdrankje & gaan op ons terras zitten. Voordien nog even wat informatie vragen aan onze hosteleigenaar terwijl we hem toch nog moeten betalen voor de volgende nachten.

Hij neemt ons mee door het niet toeristische gedeelte van Livingston & ik vind dit een uitgelezen moment om hem te vragen waar de beste plek is om ‘Hudut’ te eten.