SEXAGESIMO OCTAVO DIA (29/12/2019) WWW = WARMWATERWATERFALL

Onze eerste uitstap samen. En geen beter manier om onze reis samen te kickstarten dan een waterval & een warmwaterbron in één te bezoeken, gevolgd door een tochtje door een natuurreservaat met de boot.

De dag begint met al wat gelach. Gisteren hadden we bij ons in the Shack afgesproken, maar mocht het café gesloten zijn had ik geadviseerd om toch af te spreken aan het hoofddok. Dit laatste was duidelijk niet doorgedrongen want plots staan de meiden beneden op het terras van het café, maar kunnen nergens meer heen wanneer hun watertaxi vertrekt. Er ligt een vervallen kayak aan de voorkant van onze hostel dus besluit Nikita het heft in eigen handen te nemen & hen één voor één te gaan redden met een heel leuk tafereel als resultaat.

Nu de eerste calorieën verbrandt zijn van het lachen passeren we via de bakker op weg naar de plek waar we de colectivo moeten nemen naar de ‘Finca el Paraízo’. Dit is een warmwaterwaterval. Het is een mooie rit van een uurtje langs Lago de Izabal voor we uit de overvolle colectivo gedropt worden. We zijn duidelijk op een goed uur opgestaan, want het is hier helemaal niet druk. We klauteren door de kiezeltjes op blote voeten naar de waterval. Op enkele meters van de waterval voelen we de warmte ons reeds tegemoet komen. Het is hier uitermate aangenaam vertoeven, je kan zelfs ‘in’ de door het warme water uitgeholde rots van de waterval gaan.

Nikita wordt aangesproken door één van de mannen die hier zowat de boel runt, veronderstellen we, die haar weet te zeggen dat we ook naar de bron kunnen wandelen. Gezien ik net had gezegd dat ik het wel spijtig vond de bron niet te kunnen zien, zeggen we met veel plezier toe. We klauteren via de aangegeven weg omhoog & vervolgens langs een modderpad tot we diezelfde man met een aantal andere locale toeristen terug tegen komen. Dit lijkt me hier verre van de bron te zijn, maar hij is hier wel gele modderbollen aan het maken & aan het uitdelen aan die toeristen. Deze smeren dit met veel enthousiasme over hun hele lichaam & ze sporen ons aan hetzelfde te doen. Onder het motto ‘baat het niet, schaadt het niet’ doen we gezellig mee.

Er uitziend als rare paras komen we terug aan de waterval. Buiten een paar mensen die het lollig vinden blijken de meesten het maar normaal te vinden.

Het is bijna middag & nu begint het volk wel echt toe te komen. Wij hebben nu wel lang genoeg kunnen genieten, dus gaan we terug naar de hoofdweg om de colectivo naar onze volgende bestemming te nemen: El Estor.

Na een ritje van een dik half uur stappen we uit & gaan bijna direct richting het meer. Nikita vraagt zich af of we misschien niet met de boot terug kunnen, dus vragen we eens hoeveel het zou kosten. Zoals verwacht is dit serieus buiten budget, maar diezelfde man stelt ons wel voor om voor Q300 een boottocht van 3u in Parque Natural Bocas Del Polochic te doen. Gezien we reeds gelezen hadden dat dit een groot natuurreservaat is met heel wat wildlife & meer dan 300 vogelsoorten stemmen we toe, uiteraard na eerst nog wat af te dingen. Terwijl de boot onderweg is om ons op te pikken gaan wij nog snel iets in de lokale supermarkt halen om te drinken & sneukelen. Dit is een goeie keuze geweest want er werd ons een boot met een dak & reddingsvesten beloofd, maar dit is klaarblijkelijk door het afdingen ook verdwenen uit het pakket.

We kruipen met ons vier in de boot, samen met een oudere man die ons zal rondleiden & zijn dochter. De trip zelf is aangenaam, we hebben mooi weer, zien wat vogels, schildpadden, brulapen, maar gezien het uur houdt het daar mee op: de fauna is op siësta. Na nog even de mogelijkheid te krijgen om pootje te baden keren we terug richting El Ester, waar we toch ook wel een serieus stuk eerder dan de afgesproken 3 uur terug zijn.

We wandelen nog even rond in het dorpje, maar bijster veel is hier niet te beleven, dus gaan we maar terug wachten op de colectivo die ons terug naar Rio Dulce brengt.

Terug van weggeweest gaan we nog een sangria & een pintje halen in de supermarkt & consumeren dit gezellig op ons terras in de hostel. Wanneer we een hangertje krijgen gaan we nog iets eten in een restaurant dat Nikita & ikzelf al gespot hadden tijdens ons prospecteren. We weten dus ook al waar we morgen zullen eten. Daar de laatste boot terug naar de Lodge om 20u is zeggen we de meiden goeie dag & gaan nog wat rusten op ons terras voor we onder onze muggennetten kruipen.

Onder het motto ‘baat het niet, schaadt het niet’ doen we gezellig mee.