SEPTUAGESIMO OCTAVO DIA (8/1/2020) BEAUTY IN SIMPLICITY

Een echte schilderwerk, de baai van Santiago is dankzij de te overschouwen werktaferelen van deze traditionele stad één van de mooiste baaien die we op deze reis hebben gezien.

Na onze planning gisteren last minute te hebben herzien staat Stefanie voor 9u alleen bij ons om samen een zelfstandige hike naar ‘Dos Miradores’ te doen. Nathalie voelt zich niet lekker & blijft dus achter in haar hostel.

Wij 3 ontbijten bij ons, nemen nog snel een foto van de routebeschrijving & trekken erop uit.

Er komt toch wel wat interpretatie bij kijken, maar geraken waar we moeten zijn (denken we toch). Het is terug een adembenemend uitzicht over het meer & omliggende vulkanen, je kan hier echt niet op uitgekeken geraken! In de verte horen & zien we zelfs onze onuitputtelijke vriend, Él Fuego, doen wat hij hoort te doen: lava, rookpluimen& brokstukken de lucht in spuwen.

Wanneer we terug zijn is Nathalie ook net bij ons gearriveerd & brengen we eerst nog de noodzakelijke dingen in orde terwijl we wat uitrusten in het zonnetje. Hierna is het tijd om ook hier afscheid te nemen, want we worden in Santiago verwacht.

Er is geen rechtstreekse watertaxi dus moeten we volgens onze opzoekingen eerst naar Pana om dan pas naar Santiago te kunnen. Daar op het dok toegekomen zeggen ze echter dat dit via San Pedro moe(s)t. Wij verliezen niet zomaar het vertrouwen & gaan te voet richting het andere dok van Pana. Onderweg luisteren we ook nog voor de shuttle naar Antigua voor de dames, wij nemen de chickenbus morgen. Een heel vriendelijke man verschaft ons alle nodige uitleg, zowel over de shuttle als waar & voor hoeveel we de lancha naar Santiago moeten nemen.

De tocht is nu langs een stuk dat we nog niet gezien hebben, maar veel krijgen we ook niet te zien, want we zitten vooraan & de neus van de boot behoudt ons van ieder zicht.

Santiago ligt in een mooie baai & is één van de enige werkersgemeenschappen rond het meer. Deze heeft dus een eigenheid die we aan het meer nog niet hebben gezien. Als we uitgestapt zijn gaan we onze hostels zoeken. Deze van ons ligt toch een stukje dichter dan deze van Stefanie & Nathalie. Het duurt dan ook even voor zij terug bij ons zijn om de stad te gaan verkennen. Wij kunnen ons echter wel bezighouden: er is een ceremonie in onze hostel voor het begin van het schooljaar. We logeren eigenlijk, zo lijkt althans, op een schoolsite.

Het wordt een korte, maar toch toffe wandeling, want we komen toch op enkele mooie pleintjes & een baai waar je uren kan zitten kijken naar de vissende mannen in hun houten bootjes & de vrouwen die bij valavond hun was komen doen in het meer. En dit allemaal in traditionele klederdracht & met een magische achtergrond!

Vanop ons terras kijken we even naar wat er allemaal gebeurt in de tuin. We verstaan er wel helemaal niets van want in Santiago is Maya de spreektaal, veel Spaans wordt hier niet gesproken.

De dames vergezellen ons even op het terras waar de verblijfplaats voor hun laatste twee dagen worden geboekt. Daarna is het tijd om de stad onveilig te maken. Het wordt een korte, maar toch toffe wandeling, want we komen toch op enkele mooie pleintjes & een baai waar je uren kan zitten kijken naar de vissende mannen in hun houten bootjes & de vrouwen die bij valavond hun was komen doen in het meer. En dit allemaal in traditionele klederdracht & met een magische achtergrond!

Hierna doen we snel wat inkopen voor het ontbijt van morgen & gaan we een dagmenu eten in een restaurant waar we alweer helemaal alleen zitten: dit went ook wel.

Buikjes rond gegeten gaan we als afsluiter van onze dag eens een kijkje nemen naar de slaapplaats van de dames. Deze hebben zowaar een volledige chalet voor hen alleen. We hadden hier beter komen freeloaden 😋.