OCTOGÉSIMO SEPTIMO DIA (17/1/2020) SANTA ANA VULCANO

Vandaag gaan we weer voor een vulkaanbeklimming, dit keer wel veel minder zwaar, maar met prachtige vergezichten. De avond/nacht sluiten we zeer gezellig af met een biertje & vrienden van Carlos. Wat een top host!

Vroeg opstaan, om 6:15 uur (mogen we het dit keer zeggen Stefke?) om een lift naar het busstation te krijgen van Carlos. Mooi op tijd komen we hier toe, zodat we nog even de tijd hebben om ontbijt te gaan kopen op de plaatselijke markt. Om 7:40 vertrekt de bus met het grootst aantal toeristen dat we hier al zagen in El Salvador in de richting van de vulkaan. Naast ons zit een man op leeftijd die ons in het Engels aanspreekt, wanneer hij echter zegt van België te zijn, wordt er al snel overgeschakeld naar het Nederlands, met een licht Antwerps accent. Momenteel reist hij (Carl) alleen, maar zijn vriendin zou morgennacht toekomen in Guatemala City. Ze vliegt echter over de USA & heeft geen visum, wat voor de nodige stress zorgt. Tijdens de 2 uur durende rit worden er heel wat tips uitgewisseld, afgewisseld met mooie vergezichten.

Van onze host Carlos kregen we de tip om af te stappen bij ‘El Tibet’ omdat het van hieruit goedkoper vertrekken zou zijn. We zijn blijkbaar niet de enigen die dit weten, want alle 18 aanwezige toeristen op de bus stappen ook af. Een bijkomend voordeel om hier af te stappen is dat we niet moeten wachten tot 11uur alvorens aan de klim te mogen beginnen. Na een korte Spaanse briefing & het ophalen van de fooi door de gids beginnen we met ons 18 rond 9:30 aan de tocht. Deze is niet (zo) zwaar.

We starten met een 20tal minuten wandelen in het bos waar er volgens de gids 4 soorten slangen zitten. Nadien wandelen we in een minder beschut gedeelte met mooie vergezichten tot aan de kust. Het laatste stukje bestaat uit lava gesteente. Eenmaal boven is er zeeeeer veel wind, waardoor we zelfs onze truitjes aandoen. Maar het zicht is prachtig: langs de ene kant zien we het Coatepeque meer & aan de andere kant de kust. Het kratermeer is fel groen, de zwavelgeur is soms wel een beetje minder. Na een half uurtje foto’s nemen, is het al tijd om terug te keren, want de bus passeert enkel rond 13 uur & de volgende is pas om 16 uur.

Het afdalen doen we op ons gemakje omdat we echt nog wel tijd hebben om de bus te halen. Wanneer we echter een beetje later als de rest van de groep toekomen aan een rustpunt, wordt ons gevraagd bij de groep te blijven want de bus zal algauw toekomen. Bij de inkom van het park besluit de gids echter wederom 15minuten te pauzeren. Het is dus absoluut niet duidelijk of we nu gehaast moeten zijn of niet. Rond 13 uur zijn we terug aan het startpunt & wachten we op de bus. Om 13:40 is deze er echter nog steeds niet & wordt er aangegeven dat het kan dat hij gewoon niet zal komen. Dit moet El Salvador zijn ☺️. De Antwerpenaar wil graag zo snel mogelijk zijn vriendin contacteren & besluit te beginnen wandelen naar het dorp, wat toch wel 26 km is! Ook een ander groepje zet het op een lopen. Enkelen besluiten te liften.

Aangezien het ondertussen al 14u is, hebben we de hoop op de bus opgegeven & denken we er aan om misschien ook maar te proberen om één van de weinig passerende auto’s te laten stoppen (sorry mama, ik heb gelift🙈). Onze gedachten zijn nog niet helemaal gepasseerd of er komt een witte pick-up van de berg gereden, ik besluit teken te doen & hij is zo vriendelijk om te stoppen. Samen met 3 anderen mogen we ons vanachter in zijn laadbak tussen de kokosnoten placeren.

De rit in openlucht doet ons nog meer van de vergezichten genieten. Het vriendelijke gezin is echter op weg naar het meer van Coatepeque & kan ons dus niet helemaal naar Santa Ana voeren. De chauffeur is echter super vriendelijk & zet ons vlakbij de plek waar we de bus kunnen nemen af. Na een kwartiertje smelten in de felle zon is er een bus & zijn we tegen 15 uur terug in Santa Ana. Even boodschappen gaan doen voor een hapje & apero in de supermarkt & naar het huisje van Carlos. Hier eten we 2 zelfgemaakte belegde broodjes met verse groentjes & smeerkaas, mmm! Tegen 17:30 is Carlos thuis & zetten we ons met een biertje op zijn koertje & hebben we weer zeer aangename gesprekken. Carlos haalt er zelfs zijn gitaar bij & speelt & zingt een liedje van de Foo Fighters, er bestaan slechtere manieren om je vrijdagavond door te brengen. Tegen 19uur & 2 biertjes later gaan we naar één van zijn favoriete bars, waar hij afgesproken heeft met een vriendin & haar man. Nadat we de eerste grote fles van Carlos zijn lievelingsbier Regia hebben besteld komt ook zijn vriend Eric met de Duitse coachsurfers toe. Wat een gezellige bende. Na een aantal flesjes bier, beetje eten & uren gezellig keuvelen verlaten we tegen 2uur als laatste de bar, terug naar de “couch” in het huisje van Carlos.