OCTOGÉSIMO SEGUNDO DIA (12/1/2020) RUTA DE LAS FLORES

Één van de hoogte punten van El Salvador is uiteraard de ‘Ruta de las Flores’. Wij gaan eens kijken of het die status wel waardig is.

Ontwaken in hostel Antigua om even kort nog wat opzoekingen te doen & de planning te bespreken. Dit doen we op ons binnenkoertje terwijl we wachten op een antwoord van een potentiële Couchsurfinghost. Die krijgen we uiteindelijk & die blijkt slechts 80m van ons te zitten.

We gaan een een kijkje nemen. Wel raar want hij is een hostel- & restauranteigenaar. En om het helemaal af te maken zijn we gisteren ook via hem gepasseerd toen we de verschillende hostels aan het afdoen waren.

Julio is een heel toffe kerel waar we tijdens ons ontbijt samen met zijn vriendin ons Spaans wat kunnen oefenen. Tegen een uur of 11 mogen we onze zakken gaan halen, ze daar in het waskokaal zetten waarna we de bus gaan opzoeken om de andere dorpjes aan de ‘Ruta de las Flores’ te bezoeken.

Als eerste staat Juayua (weer niet gemakkelijk uit te spreken) op de lijst. Een korte busrit lang de bloemenroute gevolgd door een leuke wandeling door de markt brengt ons op het centrale plein. Hier is het enorm druk, maar ook heel gezellig. We snappen waarom het hier het culinaire dorpje van de route is. Overal eetstandjes die hun waren op voorbeeldbordjes etaleren. We wandelen elke vierkante centimeter van dit toffe plein af. Er is ook een kerkelijke dienst in de mooie kerk die we eens gaan bekijken. Hier blijkt het er ook chaotisch, maar heel gemoedelijk aan toe te gaan. Wanneer we iets dichter komen zien we zelfs dat er vooraan in de kerk een doopsel gaan de is, terwijl achteraan een kist klaarstaat voor de volgende ceremonie. Er is ook helemaal niet te onderscheiden welke mensen bij wat horen. Is toch moeilijk voor te stellen volgens onze westerse gewoonten.

Voor we iets gaan eten, terwijl we wel al beslist hebben wat het zal worden, moet het eerst verdiend worden dus gaan we water gaan halen & vertrekken op een wandeling richting de ‘Chorros de la Calera’ waar zich mooie watervallen bevinden. Dit is duidelijk weer de place to be voor dagtoeristen want buiten 1 koppel zijn hier geen gringo’s te bespeuren. Ik kan het niet beter beschrijven als een bron die tussen twee verschillende steensoortlagen gevangen zit & daar zijn weg heeft gevonden naar de buitenwereld met als resultaat:

We nemen een plons in het toch wel heel koude water, laten ons wat drogen in de brandende zon (over tegengestelden gesproken) & gaan dan op het gemak terug richting het dorpsplein om een lekker schotel te eten binnen de gezellige drukte. Het is er zelfs nog drukker dan daarnet.

We wandelen vervolgens nog wat rond & nemen dan de bus richting Apaneca, het dorpje die instaat voor de avontuurlijke “sporten” langs de route. Hier vindt je het hotel & restaurant Albania die ook een koffieplantage is & ook nog eens een avonturenpark huisvest. Je kan hier zowel een “natuurlijk” als niet natuurlijk labyrint aandoen. Verder kan je hier schommelen op een reuzenschommel, met een fiets over een draad op hoogte rijden, ziplinen & in een grote luchtbal van een berg afrollen. Wij houden het op een lekkere cappuccino & genieten van het adembenemende zicht op de omgeving.

We pikken hier nog de zonsondergang mee & gaan dan nog het dorpje zelf gaan bezoeken. Hier wordt van gezegd dat het het mooiste van de route is, maar dit zien we niet echt. Het heeft een mooie avenue & een heel feestig overdekte eetzaal, wat mooie muurschilderingen, maar we vinden Ataco meer een geheel.

Na een kleine wandeling is het tijd om in het donker op de bus te wachten die ons terug in Ataco afzet. Tot op heden hebben ons nog geen seconde onveilig gevoeld, houden zo.

In Ataco gaan we voor twee heel goedkope combo’s met pupusas. Lekker & vullend. Het is nog maar 8u, maar deze voldoening scheppende dag heeft ons wel uitgeput dus laat wordt het inboedel geval niet vanavond.