OCTOGÉSIMO QUINTO DIA (15/1/2020) MUY CALIENTE

We beginnen de Couchsurfingervaringen mooi op te stapelen. Vandaag maken we kennis met Carlos in Santa Ana, hopelijk kunnen we hem zelfs vergezellen naar de kust dit weekend.

Overslapen! De wekker stond om 7:30 PM 😩. Dus we maken ons snel klaar, rekenen af, zeggen vaarwel aan MAMY y PAPA & spoeden ons naar de bus. Die staat al mooi te wachten & een kwartiertje later zijn we op weg naar Ahuachapán. Het duurt toch een anderhalf uur voor we er zijn, maar we kunnen wel direct overstappen op onze bus naar Santa Ana.

In het centrum is het ONT-ZET-TEND warm! Mss dan toch een minpuntje gevonden van El Salvador.

We verliezen even kort wat tijd wanneer onze bus wordt tegen gehouden door de politie voor het te snel rijden. Buiten babbelen & het tonen van de papieren zien we wel geen uitwisseling van geld.

We stappen iets voor de terminal af om het laatste stuk te voet te doen naar het winkelcentrum, waar we hebben afgesproken met Carlos om samen tijdens zijn pauze te lunchen. Na wat Whatsappjes later verschijnt hij ten tonele & vraagt hij wat we willen eten, waarop ons standaard antwoord geldt: iets heel typisch van hier. Hij stelt toe & we volgen hem naar zijn auto. Hij rijdt tot een ‘Redondel Del Palmar’, een park, waar we de locale hotdogs, Panes Chucos, kunnen uitproberen. De naam hotdog doet echter dit gerecht te weinig recht aan, want ik ben er wel weg van. Voor ons drie (10stuks in totaal) betalen we slechts $2,5!

Hierna gaan we onze zakken bij hem thuis gaan afzetten & maken kennis met zijn twee kleine hondjes: een schnauzer ‘Mafalda’ & een dachshund ‘Peri’ genaamd. Carlos geeft een korte rondleiding in zijn stekje want we moeten aanzetten. Hij moet namelijk terug gaan werken & wil ons eerst in het centrum afzetten. We spreken wel na zijn werk af in een koffiebar iets buiten het historisch centrum.

In het centrum is het ONT-ZET-TEND warm! Mss dan toch een minpuntje gevonden van El Salvador. We checken zowat alle hoogtepunten van het historisch centrum af. Er is hier zelfs een manneke pis te vinden op een binnenpleintje van een overheidsgebouw, raar.

Na toch wel weer redelijk wat te hebben gezien voor onze eerste dag hier in Santa Ana wordt het tijd om naar café ‘pirómano’ te gaan waar we afgesproken hebben met Carlos voor een lekkere koffie. We zijn wel wat te vroeg dus drinken we maar al een cappuccino flat white & een mocha. Inderdaad lekker, alleen beetje vreemde locatie wat buiten de stad aan een Texaco tankstation. Na een hele dag in een drukkende warmte te hebben rondgelopen is het hier binnen we heel fris. De airco staat hier op 16graden! Even later komt Carlos erbij zitten & drinkt een espresso terwijl we echt over alles praten. Onze reis, zijn reizen, familie, politiek hier & bij ons, plannen voor morgen, noem maar op. We leren zelfs van waar het woord ‘Gringo’ komt! Raar dat we dit eigenlijk nu pas te weten komen. De naam komt eigenlijk van een samenvoegsel van ‘green’ & ‘go’ wat slaat op de afkeer van de Latijns-Amerikaanse bevolking ten opzichte van de Amerikaanse soldaten in hun groene uniform. Muy interesante!

De zon is ondertussen al even onder dus stelt Carlos voor om ons eerst wat te gaan verfrissen bij het thuis & vervolgens zijn vriendin gaan bezoeken. Deze kent hij al meer dan 20 jaar (hij is 33) & ze is net terug van een lange reis. Bessy is een hele toffe dame die een relatie heeft met een bekende muziekproducent. Hun huis is toch een dik kwartier buiten de stad dus worden er pintjes op tafel gezet & pizza’s besteld. Het is duidelijk de bedoeling dat het hier zal doorgaan vanavond.

Dit zijn hier hele goeie momenten om ons Spaans bij te schaven. Dit komt vooral neer op ik die heel veel luister & af & toe eens een simpel zinnetje tussen het gesprek van Nikita zeg als oefening.

Het is er tof zitten terwijl we naar de muziek luisteren die gecomponeerd werd door de man. Maar de pizza’s blijven wel weg niet tegenstaande de meerdere pogingen van Carlos. Aangezien iedereen toch wel honger begint te krijgen besluiten ze de pizza’s te laten voor wat ze zijn & stappen we met een emmer voor flesjes bier & ijs in twee wagens richting het centrum. Artiesten hebben toch altijd zin in een feestje denken we.

Op het centraal plein is het stukken rustiger dan deze middag, de rij aan het torta voedselkraampje buiten beschouwing gelaten. Terwijl we aanschuiven voor “tortas grande especial” gaan Nikita & Carlos naar nog een ander plek om papas fritas met Mayo, ketchup & 2 verschillende kazen erop. Begrijp je dan wat ik bedoel over het gezond eten? Op de torta liggen 3 verschillende vleesjes. Nikita is natuurlijk niet echt grote fan, maar ik werk dit met veel plezier naar binnen. De typische worstjes hoefde nu ook niet echt voor mij, maar smaken doet het zeker. Het eten doen we bij de wagens & spoelen we door met een lekkere cerveza. Maar door de hele drama rond de pizza’s is het wel snel laat geworden & daar Carlos moet werken zeggen we rond middernacht gedag & gaan naar huis.