OCTOGÉSIMO QUARTO DIA (14/1/2020) MISSION IMPOSSIBLE

We zijn naar Tacuba gekomen met één enkel doel, een hike doen in parque El Imposible. Eens kijken of de hike voor $35/pp. zijn naam waardig is.

Het ontbijt die we gisteren gekocht hebben wordt op het gemak naar binnen gewerkt. We worden vervolgens door onze gastheer met de pickup de berg op gereden. Hier zien we al eens stuk van wat het park & het omliggende landschap ons te bieden heeft. Onze eerste indruk van El Salvador is toch heel positief & volgens ons zal deze enkel nog versterkt worden.

Wanneer we op de berg zijn stappen we uit & maken kenning met onze gids José (jaja, terug een José). Na slechts the 10’ wandelen zien we al het hoogtepunt van onze hike: een 360graden zicht die tot zowel de Guatemalteekse grens als de Stille Oceaan reikt! Echt verbluffend. Wel spijtig dat de beloofde verrekijker niet mee is, anders had ik deze van mij wel meegenomen.

Nu volgt een heel uitdagende & technische afdaling langs koffieboompjes. Het is enorm glad & stijl dus we moeten echt op onze stappen letten. Erna volgt nog een stuk langs een bergkam, een afdaling door een heel dicht bebost stuk & een afdaling met een touw door een scheur in de rotsen. Maar dit wordt allemaal beloond wanneer we toekomen op de plek waar we lunchen: een schattig, idyllisch watervalletje. Onze gids laat ons hier dan ook voor een uur alleen wat deze ervaring uiteraard enkel nog toffer maakt.

Niet wetende of we ooit deze kans nog zullen krijgen op onze reis gaan bij mij alle kleren uit en is het tijd om aan ‘skinnydipping’ te doen. Eerst wat twijfel, maar kort erna volgt Nikita. Weer een ervaring bij!

Rond 13u verschijnt onze gids terug & is het tijd om de weg terug omhoog te doen. Bij Nikita zitten de vorige hikes toch wel nog wat in de benen, want heel vlot gaat de terugtocht niet. We hebben wel beiden wat last van de warmte, want de zon laat zich niet kennen & gaat er volledig voor. Naar het einde van onze hike toe merken we dat onze gids toch ook wel wat regelmatig aan het zuchten is. Dat mag natuurlijk wel voor een 60-jarige! Je zou het hem alvast niet aangeven. Zeker met zijn 7 grote & 3 kleine kinderen heeft deze mens nog heel veel levenslust & ziet hij er verrassend jong uit.

Uitgeput komen we weer bovenaan de berg aan & staat PAPA ons al op te wachten. Tijdens de terugrit converseert Nikita nog wat met hem terwijl ik vooral geniet van prachtige omgeving, je kan er echt geen genoeg van krijgen.

Niet wetende of we ooit deze kans nog zullen krijgen op onze reis gaan bij mij alle kleren uit en is het tijd om aan ‘skinnydipping’ te doen. Eerst wat twijfel, maar kort erna volgt Nikita. Weer een ervaring bij!

Eens aan onze hostel nemen we een fris drankje & hapje die we consumeren in de hangmatten boven. Buiten een korte kennismaking met een Duitser, de enige nieuwe gast in het hostel, & terug naar onze favoriete pupuseria van het dorp om 6 overheerlijke pupusas achter de kiezen te steken, gebeurt er niets meer.