DIA 116 (15/2/2020) UTILA DEFINITELY

In de morgen doen we nog een kleine hike naar een grote waterval. In de namiddag gaan we eindelijk richting Utila.

Na een goede nachtrust, wel wat weinig, komt een persoon ons zeggen dat het ontbijt klaar is. Dat is altijd leuk om te horen, vooral als je er niet voor ingeschreven hebt en het gratis is!

Na onze pannenkoekjes gaan we nog even naar de winkel om inkopen te doen voor op het eiland en gaan met zijn vieren, Jannik en Julia, een meisje die we op de bus hebben leren kennen, naar de terminal om een bus te nemen naar het Pico Bonito park. Na wat rondvraag zitten we op de juiste bus die er toch wel een uurtje over doet om aan de ingang van het park te geraken.

Volledig doordrengd van het zweet komen we dan ook aan bij de 60m hoge waterval, la Cascada del Bejuco. Een prachtig exemplaar, alleen spijtig dat we nergens een plek dicht genoeg hebben waar je hem helemaal kan overschouwen.

Het is zeker en vast een hike die je op zelfstandige basis kan doen merken we als we de uitleg krijgen na betaald te hebben.

Eerst moeten we over een hangbrug die zich spant over de Rio Cangrejal. Dit zou één van de tofste wildwaterraftings zijn in Centraal-Amerika, maar het ziet er wel heel stil en ondiep uit moet ik zeggen, dus het zal misschien niet voor deze periode zijn.

Na onze foto’s op de brug genomen te hebben starten we onze toer. Sendero el mapache is een heel aangename wandeling door het humide bos.

Volledig doordrengd van het zweet komen we dan ook aan bij de 60m hoge waterval, la Cascada del Bejuco. Een prachtig exemplaar, alleen spijtig dat we nergens een plek dicht genoeg hebben waar je hem helemaal kan overschouwen.

Nadat we starend naar de waterval ons middagmaal naar binnen hebben gewerkt, is het tijd om onze weg terug te zoeken. Tenslotte hebben ze ons gemeld dat de laatste bus op 13:30 zou zijn. Wanneer we nog maar net gestart zijn begint het eerst zacht en vervolgens heel hard te regenen. Dus tweede keer dat we doordrengd zijn vandaag.

De terugtocht gaat vlot en we zijn dan ook mooi op tijd. Na een korte rustpauze hebben we echter nog allen genoeg energie om wat te wandelen dus proberen we terug te hitchhiken. Het duurt een half uur voor we geluk hebben en er een grote pickup stopt. Er zitten al wat mensen achterin, dus kruipen we er gezellig bij waarna de chauffeur toch aan een aanzienlijke snelheid begint te rijden.

Een paar momentjes, waar het toch even spannend was, later worden we aan de rand van de stad afgezet waar er net een bus stopt, dus nemen we deze naar het centrum.

Daar gaan we even geld zoeken want op het eiland zal het toch redelijk wat kosten om geld af te halen en zeker om te betalen met kaart. Zeker op een bedrag van $570.

Erna rusten we nog wat uit met een koffietje en een koekje voor we vertrekken naar de haven. Dit gebeurt aan de hand van een lift die Julia voor ons heeft kunnen fixen. Ze gaat een Baleada halen en komt terug met een lift, altijd handig. Het is een hele vriendelijke man van hier die al 18 jaar in de VS werkt en nu hier een restaurant heeft geopend en wenst terug te keren om het wat rustiger aan te doen.

Wanneer ik naast hem ga zitten is het eerste die me opvalt zijn revolver die naast de handrem ligt. Hij voelt zich duidelijk heel veilig in eigen land. Of heeft meer side gigs waarvan we niet op de hoogte zijn.

We geraken alvast zonder kleerscheuren en op tijd aan de haven, dus ons maakt het niet zoveel uit. We betalen ons ticket, slaan aan de babbel met een Italiaan, betalen onze porttaks, geven onze bagage af en na een half uur kunnen we de boot op.

De boottocht zelf is stukken onrustiger dan ik zou verwacht hebben van de Caraïben. We worden dan ook voor de vierde keer helemaal nat vandaag.

Na 40 minuten komen we toe op het mooie eiland Utila en worden we direct onthaald door een 5-tal duikscholen. Na ze allemaal uit te horen gaan we eerst mee met de dame van Captain Morgan, waar we wel een iets mindere deal krijgen dan wat ons verteld werd voor we beslisten om mee te gaan.

We gaan dan maar naar 2 andere scholen: Underwater Vision & Alton’s Dive Center. Bij die laatste heb ik het beste gevoel, maar de eerste heeft wel de beste voorwaarden. Na zowat twee uur beslissen we uiteindelijk alsnog voor Alton’s.

Diezelfde avond gaan we zowat 6 keer bijna de volledige hoofdstraat af, maar eten elk enkel een burrito. Dit geeft me echter geen voldoening dus eet ik ook nog een baleada met vlees langs de weg.

Met Felix hebben we afgesproken om samen een pintje te gaan drinken in ‘Tranquila bar’, maar daar is, los van wat overal verteld wordt, niet veel te beleven. We verhuizen dan maar naar ‘La Cueva’. Daar is wel wat vibe en volk, maar we hebben nog maar net ons pintje besteld of zowat iedereen verlaat de bar. En raad eens naar waar ze gaan ... de tranquila bar! Dit is voor ons wat teveel van het goeie dus iets na middernacht keren we dan maar terug naar onze hostel.