DIA 114 (13/2/2020) ONE HAPPY GODFATHER!

Een topdag! De dag start met super nieuws en wordt aangevuld met toffe tripjes naar zowel een waterval als een meer waar we in alle rust wat gaan kajakken.

Ik moet even naar het toilet om 6u, maar geraak erna niet meer in slaap. Dus ik werk wat aan het dagboek en lees een beetje verder over Nicaragua.

Tegen 7u heb ik het wel gehad, dus ga ik de voorbereidingen treffen voor het ontbijt en de lunch voor vandaag.

Terwijl ik dit doe probeer ik nog wat te communiceren met het thuisfront. Dit doe ik ook met Moens en wat ben ik blij dat ik dat doe! Want een kwartiertje later word ik gevraagd om peter te worden van hun tweede dochtertje. Dit maakt mijn dag, want dit had ik in de verste verte niet zien aankomen!

Nikita staat rond 8u op waarna we weer gezellig met een prachtig zicht op het meer ontbijten, we kunnen er echt niet genoeg van krijgen.

Daarna wordt het tijd om samen met de twee Duitsers (Felix & Jannik) een lift te zoeken naar de waterval Pulhapanzak. Eerst spreken we ook nog af met Audrey waar we zullen wachten om 14u om samen met zijn vijf te gaan kajakken.

Het liften gaat een stuk stroever vandaag. Misschien heeft het te maken met de verdeling van onze groep. Uiteindelijk lukt het wel om in Peña Blanca te geraken, maar van daaruit naar de waterval lukt niet echt al liftend dus nemen we maar een tuktuk.

Terwijl ik het ontbijt voorbereid probeer ik nog wat te communiceren met het thuisfront. Dit doe ik ook met Moens en wat ben ik blij dat ik dat doe! Want een kwartiertje later word ik gevraagd om peter te worden van hun tweede dochtertje. Dit maakt mijn dag, want dit had ik in de verste verte niet zien aankomen!

Aan de waterval zie je aan de accomodaties dat hier toch wel echt wat toerisme moet geweest zijn voor Honduras wat in het slop is geraakt. Eerst passeren we het “zwemgedeelte” alvorens we na wat stappen naar beneden de waterval in al zijn glorie kunnen aanschouwen.

We nemen wat kiekjes, gaan nog wat meer naar beneden voor een ander uitzichtpunt waar ik wat foto’s van en voor onze medereizigers neem en gaan daarna verfrissend pootjebaden. Er zit wel nogal wat stroming op het water dus kunnen we wat speels tegen en met de stroming zwemmen en aan een liaan hangen voor we ons even aan de kant zetten om op te drogen.

Daarna wordt het tijd om de tocht naar Peña Blanca terug te zoeken, want als dit even vlot gaat als de heenrit zullen we de tijd kunnen gebruiken.

Uiteindelijk weer niet veel succes, dus nemen we een minibus die ons afzet aan een bank in de stad. Daar halen we wat geld af, want de volgende dagen zullen wel wat duur worden me dunkt.

Naar onze plaats van afspraak, de ingang tot een archeologische park, krijgen we na een aantal pogingen een lift, wat perfect uitkomt, want om 13:57 zijn we op de afspraak. Audrey heeft duidelijk minder geluk, want het duurt een half uur vooraleer zij tevoorschijn komt.

Ondertussen heeft Nikita al een onderhandeling achter de rug met één van de vele kajakverhuurders en kunnen we voor L20 per persoon minder eentje onder onze kont schuiven.

Na nog geen 5 minuten echter besluit Audrey al terug te keren, want haar pedel zou te klein zijn, wat we allemaal maar heel raar vinden ... . We besluiten ons er niets van aan te trekken en ons boottochtje verder te zetten.

Het is eerst 1,3km op een rivier voor we aan het open meer van Yojoa aankomen. Het meer is een echte oase van rust en natuurlijke pracht. We banen ons een weg door een stukje met lelies waar het een echt vogelparadijs is. De zon is van de partij en veel schaduwplek is er niet te vinden, dus gaan we iets verder aan wat kliffen de enige beschikbare schaduw opzoeken. Daar dobberen we wat rond en eten we wat gezouten crackers met guacamole. Echt een magnifieke setting!

Rond 16:30 is het tijd om terug te keren, want we hebben afgesproken met onze hostelgenoten dat wij achter de inkopen gaan voor het avondmaal. Met het vallen van de avond gaat het alweer niet echt vlot met liften, maar uiteindelijk lukt het ons wel om de volledige rit te doen met twee lifts.

De tijd is echter wel voorbij gevlogen vandaag, want het is al bijna 19:00 wanneer we terug in de hostel zijn. Er wordt dan ook direct gestart aan het avondeten.

Ondertussen hebben we ook een nieuwkomer die met plezier aansluit bij de groep. Deze komt van Copán, maar is ook ervoor naar Utila geweest, dus vragen we iedereen wat uit en plannen we onze trip voor de komende dagen. Gezien we nog steeds niets hebben vernomen van de Couchsurfer van Tela, besluiten we morgen reeds mee te gaan met Felix naar Utila, zullen we daarna pas de rafting in La Ceiba doen en met wat geluk erna de Couchsurfing in Tela kunnen doen. Daarna kunnen we onze lange tocht richting ons zesde land, Nicaragua, inzetten.

Daar dobberen we wat rond en eten we wat gezouten crackers met guacamole. Echt een magnifieke setting!

Gezien ik toch iets te weinig geslapen heb deze nacht ga ik niet veel na onze maaltijd, spaghetti met een groententomatensaus en restjes, richting de kamer.