DIA 109 (8/2/2020) NARCOTREK

Een hike van 8u in het Parque Nacional Celaque, één van de hoogtepunten wat natuur in Honduras betreft. We hebben voor de zekerheid voor een gids gekozen, laten we hopen dat deze voor een meerwaarde kan zorgen.

Om 7:00 gaat de wekker. Ontbijten, onze zakken vullen met alle reeds voorbereide dingen van gisteren en douchen. Onze gids is er ook mooi op tijd en wanneer we in de wagen stappen blijkt er ook nog een Fransman mee te gaan.

Na een ritje van 20 minuten stappen we uit, betalen onze inkom (L120pp) en starten met onze wandeling. Al heel snel wordt duidelijk dat de trail goed is aangeduid, dus Nikita haar gevoel dat we geen gids nodig hebben wordt enkel versterkt.

Bij de eerste stop krijgen we al wat uitleg. Hetgeen hij te vertellen heeft over het park wisten we al (oa. dat Celasque staat voor bak met water), maar even later gaat het over de cultuur en politiek, lees het door drugs doorweven cultuur van dit land, waar we toch weer het één en ander bijleren. Één van die dingen is dat de huidige president eigenlijk het hoofd van de narco’s is in Centraal-Amerika, maar zijn broer momenteel als stroman vastzit in de VS. Wanneer Nikita vraagt of er eigenlijk ooit iemand zal zijn die het tij zal kunnen keren, antwoordt hij met een duidelijk “neen”, want drugs en corruptie is te verweven in de cultuur van Honduras.

Angél is een toffe kerel die alles behalve wereldvreemd is en bij elke stop is het aangenaam babbelen met hem.

De Fransman was enkel mee om naar de waterval te gaan, maar wanneer we even aan het uitrusten zijn en Nikita en ik wat eten verschijnt hij plots ook aan het kampement.

Wanneer Nikita vraagt of er eigenlijk ooit iemand zal zijn die het tij zal kunnen keren, antwoordt hij met een duidelijk “neen”, want drugs en corruptie is te verweven in de cultuur van Honduras.

We zetten dus de tocht met zijn vieren verder tot aan de top van het derde hoogste punt van dit park (cerro de Gallo). De naam komt trouwens van een bloem die je hier in dit stuk veel ziet. Boven rusten we nog even met weer wat eten en gesprekken over onder andere festivals. Het is dan ook het uitgelezen moment om hem wat tips te vragen over wat we nog al dan niet moeten doen in zijn prachtige land en hoe we er het best geraken. Want Honduras kan van buurland El Salvador toch wel nog wat leren over het publieke verkeersnetwerk.

Vanaf hier is het alleen maar naar beneden en niet altijd even gemakkelijk, want met de veel bladeren en dennennaalden is het heel glad.

Het park sluit om 16:00 en om 16:03 komen we aan de inkom. Veel wildlife hebben we weer niet kunnen zien, maar het is toch een culturele verreiking geweest vandaag en de hike zelf was zeker en vast de moeite. Uiteindelijk toch een lange hike die we allen voelen, wat je merkt aan de stilte in de auto op de terugweg.

We worden weer mooi afgezet aan de studio van Dalma, betalen Angél en we eten nog wat zelfbereide guacamole met heerlijke harde tortilla’s waarna we ons beiden verfrissen.

Omdat het gisteren niet gelukt is om met David af te spreken spreek ik met hem af, terwijl Nikita nog een powernapje doet, om samen iets te gaan drinken om 20u in Finca Bavaria. Dit is duidelijk de goto-place want gisteren zat hij hier ook al.

Hij zit daar al met een vriendin en vriend wanneer we arriveren. Ik ga iets gaan bestellen voor te drinken en een hapje voor te eten terwijl Nikita nieuwe vrienden maakt. Mijn bestelling duurt een eeuwigheid en het duurt nog langer om ze te krijgen, nog een gelukt dat het hier wel gezellig zitten is.

Als we halfweg ons tweede drankje zijn krijg ik wel mijn klopje dus na ons drankje nemen we afscheid en ronden de avond af.