DIA 107 (6/2/2020) GRACIAS DE DIOS

Een beetje een dag van alles en niets waar we vanalles gedaan willen krijgen, maar er uiteindelijk niet zo veel gebeurt.

Om 6:50 gaat de wekker om gedag, maar wederom geen afscheid, te zeggen aan onze superhost. Erna snoozen we nog tot 7:30 en start ons ochtendritueel gevolgd door een hele korte wandeling naar de colectivo die ons naar La Entrada zal brengen. Wat aan de dagboek werken en lezen, zonder natuurlijk niet te vergeten veel naar de mooie groene bergen rondom ons te kijken. We blijven toch verbaasd zijn hoe prachtig het hoe toch kan zijn.

In Entrada worden onze zakken direct overgeladen op de volgende bus richting Santa Rosa en binnen de 5 minuten zijn we alweer op de baan.

Hetzelfde verhaal speelt zich af in Santa Rosa om ons laatste stuk naar Gracias te bereizen. Allemaal heel vlot, maar wel geen tijd voor een broodnodige plaspauze.

De ‘terminal de buses’ ligt net buiten Gracias, maar dit is verre van een grote stad, dus wandelen we even naar het de centrale plaza voor een cappuccino en de WiFi om verder af te spreken met onze host.

Vervolgens gaan we Dalma gaan opzoeken op haar werk, een overheidsgebouw, waar we met een grote knuffel ontvangen worden en we even meelopen naar haar wagen om al ons gerief erin te proper zodat we de stad kunnen gaan verkennen. We spreken met haar af tussen 17:30 en 18:00 aan de central plaza om samen met haar en haar vriend naar het studiootje te gaan.

Het is een heel tof stadje waar het aangenaam vertoeven is, maar veel is hier niet te beleven. We gaan dan maar naar de twee aanwezige kerken en het fort, die volgens onze boek gratis is, maar ondertussen als L60pp is. Ook passeren we nog langs het rustige botanische parkje om dan te beseffen dat we zo goed als rond zijn.

Nu is het tijd om wat hostels af te gaan om wat prijzen te vragen voor de tour die we morgen wensen te doen: “el sendero de Gallo” in Parque Celasque. Aangezien we ‘the best deal’ willen zoals steeds gaat hier wel wat tijd over waardoor we zelfs iets te laat op onze afspraak zijn, want wonder boven wonder is onze host en vriend ) Roney en perfect op tijd.

Terwijl Nikita nog de laatste touroperator aan het doen is ga ik met onze hosts naar hun huisje. Dalma is een enorm sympathieke vrouw, Roney heeft nog wat tijd nodig om open te bloeien denk ik.

Door de trage info die we doorkrijgen van alle gidsen loopt de planning voor deze avond wat stroef.

Het is zoals geadverteerd een heel klein studiootje, waar we vannacht in de keuken zullen slapen, maar zoals steeds doen we het wel werken. Ik ga snel nog even terug naar het park om Nikita te gaan halen en dan gaan we even gaan relaxen bij Dalma.

Ondertussen heb ik vernomen dat ze beiden advocaat zijn en in hetzelfde kantoor werken. Het zijn zelfs, los van het feit dat Dalma het zolang mogelijk heeft proberen uitstellen, officesweetharts.

Door de trage info die we doorkrijgen van alle gidsen loopt de planning voor deze avond wat stroef. Uiteindelijk beslissen we eens te gaan kijken naar de supermarkt wat de mogelijkheden zijn voor als het lukt om morgen al de hike te doen en vervolgens wat streetfood te gaan eten.

Uiteindelijk krijgen we van 3 gidsen confirmatie, maar natuurlijk pas nadat de winkels gesloten zijn, dus zal de hike pas voor zaterdag zijn. We zullen er wel mee leren leven en gaan dan terug naar onze hosts om nog wat diepgaande gesprekken te voeren en goeie tips te krijgen voor culturele boeken over Centraal-Amerika.