DIA 105 (4/2/2020) COPAN RUINS

Eindelijk (voor mij) nog eens een archeologische site, en wat voor één! Bekend als de meest artistieke van de Maya ruïnes en gepaard gaand met de rust die je er vindt en de prachtige fauna komt deze zeker in mijn top 3 terecht.

We horen Jaime opstaan om naar zijn werk te vertrekken, deels door het harde toeslaan van de voordeur, maar blijven nog even liggen tot onze wekker afgaat om 7:30. Klaarmaken op ontbijt voor de volgende 3 dagen te gaan halen in de ‘despensia’, vervolgens te ontbijten, een klein wasje doen en dan aanzetten naar de ruïnes.

Deze zijn slechts een kilometer van het stadje verwijderd dus een kleine wandeling. Daar aangekomen is er zowat geen volk te bespeuren. We betalen ons L(empira)720 en wandelen rustig verder naar de hoofdgroep die volledige omheind is en waar we onze stempel krijgen om binnen te komen.

Ik ga direct links omdat ik het zien van de grand plaza zo lang mogelijk wil uitstellen. Door de rust en de omgeving duurt het niet lang om verliefd te worden op deze site. Het is enorm aangenaam vertoeven zelfs als je niet echt geïnteresseerd bent in archeologie (zoals Nikita). Er vliegen enorm veel vogels rond, later zien we wel dat deze echter gevoed worden. We hebben nog nooit zoveel macaws samen gezien als vandaag. Ook spotten we eens een gibnut, de eerste keer dat we deze in het echt zien in plaats van op ons bord.

Het is een immens grote site en er valt veel te zien, daar we ook zonder gids zijn gekomen nemen we alle tijd dus is het snel 14:30 voor we helemaal rond zijn. Erna kunnen we nog Las Sepulturas en El Bosque bezoeken, naast ook nog betalend enkele tunnels en het museum.

We besluiten El Bosque te doen, een aangename wandeling door iets denser bos die ons tot aan de uitgang van het museum leidt.

Erna wandelen we we terug naar Copán om een cappuccino te drinken en gebruik gebleken van het internet. Dit laatste is echter enkel goed om wat Whatsapp berichten en mails te ontvangen. Dus gaan we maar zelf rondvragen op verschillende plaatsen achter meer info over wat we morgen nog zouden kunnen doen. Er zijn wel wat opties maar de meeste zijn wel wat prijzig.

Om 17:30 komt Jaime thuis van zijn werk en gaan we direct met hem naar een plek waar ze (onder andere) artisanale chocolade maken. Hier drinken we een lekkere kom warme chocolademelk, ik met een beetje chili, en koopt Jaime wat honing als kado voor zijn dochter. Het is hier enorm gezellig, alleen spijtig dat het slecht twee uur per dag open is. Dus lang kunnen we hier ook niet blijven.

In het terugkeren passeren we nog via Casa K’inich, een kasteelachtig gebouw die echter gesloten is, maar door navraag van Jaime kunnen we wel nog de toren bezoeken voor het uitzicht. Daar het donker is krijgen we van de vriendelijke man te horen dat we zelfs nog de mogelijkheid krijgen om deze morgen terug te bezoeken. Doen we zeker!

Wanneer we terug in zijn appartementje zijn reik ik hem een pintje aan, zijn favoriet, SalvaVida, waarna hij ons wat typische dansen laat zien van in Honduras. Onder ander de punta van de Garifuna. We krijgen zelfs onze eerste privéles salsadans!

Na ons biertje heeft Nikita wel honger gekregen dus gaan we een ander plaatselijk gerecht gaan uitproberen: baleadas. Dit is eigenlijk een grote dunne tortilla in twee gevouwen en gevuld met frijoles, advocado, ei en crema. Wel heel lekker en nog relatief gezond denken we dan.

Na Jaime stiekem naar zijn horloge te zien kijken, weten we dat het tijd is om huiswaarts te keren, daar bespreken we nog wat we met de sleutels doen morgen en maken ons klaar voor de nacht.

We krijgen zelfs onze eerste privéles merenguedans!