DIA 💥100💥 (30/1/2020) ONE HUNDRED DAYS OF TRAVEL!

Honderd dagen onderweg, dat moet gevierd worden! Alleen weten we niet echt hoe.

Na een lekker zelfgemaakt ontbijt is het tijd om uit te checken & richting Puerto San Juan te wandelen. Een wandeling van iets meer dan 2km in een stevige hitte.

Daar nemen we de ferry naar San Francisco Lempa. Lago Suchitoto is eigenlijk een kunstmatig meer, ontstaan door het indammen van rio Lempa.

De ferry is een toffe 25’ durende ervaring op een meer waar je niet mag in zwemmen, maar waarvan ze wel met alle plezier vis eten ... .

Wanneer we van de ferry stappen begint het avontuur pas. We beginnen te stappen naar het dorpje San Francisco Lempa, maar het is extreem warm weer & de weg gaat enkel bergopwaarts. Er is wel een kleine jongen die met plezier met ons meeloopt naar het centrale plek waar de bus zou moeten passeren. De kleine knaap babbelt wat met Nikita terwijl we wat rusten in de schaduw tot de bus komt.

De busrit zelf is weer heel hobbelig, maar geeft wel in het eerste stuk een mooi overzicht over het meer. Erna zijn het vooral bergpaadjes & - dorpjes tot in Chalatenango. Toegekomen zoeken we nog snel een bank & vragen we wat rond waar de plek is waar we de bus naar San José Cancasque kunnen nemen. Na een paar pogingen komen we op de juiste plek.

Wanneer we op de bus stappen wordt het heel snel duidelijk dat hier nog niet veel buitenlanders hebben opgezeten. De route is ook heel avontuurlijk door dorre landschappen tot we in het kleine dorpje toekomen. We krijgen onderweg zelfs al een hele rondleiding van een vriendelijke meneer & worden ook perfect voor de school waar we afgesproken hebben met Ever afgezet. Ever is een hele toffe kerel die, je kan het al raden, onze volgende Couchsurfing host is.

Hij is leerkracht Engels op een school, waar hij nu ook wiskunde, sociale vaardigheden & nog 3 vakken moet geven. De reden waarom we hier afgesproken hebben is omdat hij tijdens de week ook in dit dorpje blijft slapen.

We volgen de wiskundeles van Ever & na de pauze worden we gevraagd door twee meisjes of ze ons Spaans wat mogen opfrissen. Eigenlijk houdt dit gewoon in dat ze niet echt veel zin hebben om nog veel te doen deze middag. Twee meisjes van respectievelijk 18 & 16 hebben deze middag geen les, maar ruimen wat op als deel van hun sociale vaardigheidslessen als we het goed hebben begrepen. Nikita vraagt hen uit over vanalles & ik volg aandachtig mee. Maar ze praten beiden heel snel dus het is voor mij toch wel een uitdaging.

Wanneer de bel gaat snellen de kinderen de klaslokaaltje uit & zitten wij nog wat in de refter terwijl Ever nog wat met collega’s babbelt. Gezien dit wel nog even duurt verkennen we het schooltje verder. Het lijkt een klein schooltje te zijn, maar eigenlijk zitten hier wel 225 kinderen. Dit heeft ook te maken met het feit dat een groot deel maar een halve dag school heeft (zoals in veel Latijns Amerikaanse landen).

Na met nog wat kinderen & de directeur van de school kennis te hebben gemaakt gaan we samen met Ever richting het huisje dat hij & een collega huren, 200m verder in de straat. Hier maken we kennis met zijn vrouwelijke collega & wordt er dus heel veel Spanglish gesproken terwijl we hen wat beter leren kennen. We krijgen een lekkere vegetarische maaltijd. Hiervoor doneren we wat groentjes die we nog meehebben van in Suchitoto. Uiteindelijk worden het dunne, tortilla’s met tomaat, ui, paprika & kaas. Simpele gerechten boordevol smaak, het doet vooral nog eens deugd om de dunne tortilla’s te eten.

Erna hebben we het nog over muziek, politiek & (natuurlijk) onderwijs. Ook leggen we uit wat wij zelf in België allemaal doen & waar we wonen. Dan is het bedtijd. Het is nog vroeg, maar ikzelf ben ook wel moe & morgen zal het vroeg dag zijn voor onze eerste schooldag! En zo komt onze 100ste reisdag gewoontjes tot een einde.