DECIMONOVENO DIA (10/11/2019) CHICKEN NECK

Een kerk bezoeken waar heel oude Mayarituelen worden toegepast, het is op zijn minst een ervaring te noemen.

Vroeg uit de veren, ontbijten om 8 uur & hop naar de colectivo om naar San Juan Chamula te gaan vandaag. We zijn de laatsten die opstappen & mogen vooraan zitten. De weg is stedelijker dan we verwacht hadden. Daar aangekomen is het gezellig druk op de markt. We zijn vóór de toeristentours & er zijn dus nog voornamelijk enkel locals. De centrale straat komt recht uit op het plein waar de gekende kerk staat. We kopen een inkom ticketje & er wordt meermaals heel duidelijk gezegd dat we binnen absoluut NIET mogen filmen of foto’s trekken. Onze nieuwsgierigheid groeit met de minuut.

Dankzij Erika weten we dat de inheemse mannen, naast de dagelijkse zwarte, witte vachtjassen dragen wanneer er een speciale gelegenheid is & deze gelegenheid is er duidelijk voor sommigen: de doop van hun kindjes. De plechtigheid vindt achteraan in de kerk plaats. In de kerk gaat het er rustiger aan toe dan we verwacht hadden. Dit heb je natuurlijk als je het aan de verbeelding van de mens overlaat. Mensen zitten in verschillende groepjes & doen op een serene manier elk hun eigen ding. Het voelt wel een beetje raar om er op te staan kijken, maar zij lijken ons nauwelijks op te merken. Zoals we reeds gelezen hadden gaat het er als volgt aan toe: mensen zitten op de grond (op dennennaalden) & zetten kaarsjes op de grond. Ze bidden terwijl ze met de drank (meestal coca-cola en/of Pox) & dan met de kip (die toch wel verdacht veel op een haan lijkt!) over de kaarsen zwaaien. Met de kip of andere attributen wordt het kruisgebaar gemaakt waarna ze de kip offeren door de nek om te draaien. Behoorlijk eng om te zien, maar een cruciaal deel van de ceremonie. De drank wordt tussen de kaarsen gegoten & nadien drinkt iedereen er van, ook de kinderen drinken van de 40% alcohol Pox. Vervolgens wordt alles keurig opgekuist. Na 2 kipjes te zien sterven, is het wel genoeg geweest & gaan we naar buiten.

Hier passeren we een toerist die het toch waagt een foto te trekken. Hij moet al zijn foto’s tonen & deze direct wissen & vervolgens wordt hij zonder pardon uit de kerk gezet. We lopen nog even over het marktje naar de begraafplaats waar we vernemen van een gids dat ze in de kerk op de dennennaalden zitten omdat ook de graven van hun geliefden bedekt zijn met dennennaalden & ze zo dus het gevoel imiteren dat ze aan het graf van hun geliefde zitten.

Aangezien er geen collectivo gaat naar Zinacantan beslissen we de collectivo terug naar San Cristóbal te nemen. Hier brengen we wederom een bezoekje aan de lokale markt & wagen we het om 2 taco’s & een huarache te eten: geslaagd. Op de terugweg naar het hotel passeren we nog een stoet, dit ter ere van de heilige San Diego. Als ze hier maar een reden hebben om te feesten & zich te verkleden. Met een koffie on the go gaan we naar onze hotelkamer waar Steve een beetje werkt & ik wat verder opzoekingswerk doe.

We eten de overschot van gisteren op & gaan nog even kijken naar de San Diego feesten. Hier staat er ENORM veel politie & zowat elk andere autoritaire macht die ze hier hebben waaronder zelfs mannen van het leger in vol ornaat. Naast de leuke, maar zeer eenvoudige, onveilig lijkende kinder kermisattracties, is er ook een live optreden. We kijken even, maar voelen ons hier niet zo op ons gemak. Het lijkt er naar dat het feest voor de armere bevolking een ideaal excuus is om zich volledig lazarus te drinken. Toch wel weer even een reality check, zeker ook omdat er veel kinderen tussen de extreem dronken mensen (vermoedelijk ook hun ouders) rond lopen. Na een uurtje houden we het dan ook voor bekeken & wandelen we terug naar het hostel. Nog maar eens beseffend hoe goed wij het wel hebben & hoe dankbaar we daar eigenlijk wel voor mogen zijn!